امروز صبح در نارنجی در مورد تاریخ ارایه نسل جدید پردازشگرهای اینتل خواندید. سری جدید Ivy Bridge شاهکار جدید این شرکت است که وعده های زیادی به کاربران داده. اما آیا این پردازشگرهای جدید در عمل چگونه کار می کنند؟ آیا ارزش اش را دارد که کامپیوتر رومیزی تان را به نسل جدید ارتقا بدهید؟ آیا این پردازشگر آنقدر خوب عمل می کند که حتی ارزش خرید یک لپ تاپ جدید را داشته باشد؟

هنوز این سی پی یو ها به صورت عمده توزیع نشده اما برخی سایت ها با دسترسی به مدل های جدید امکان بررسی آن را داشته اند. در بررسی های اولیه همه چیز نشان دهنده این است که اینجا با پیشرفتی خوب و قابل اعتنا مواجه هستیم. برای مثال سایت Laptop Reviews لپ تاپ HP Elitebook 8470p را با پردازشگر نسل جدید بررسی نموده و قدرت پردازشی آن را با مدل های مختلفی از لپ تاپ های مجهز به نسل قبلی پردازشگرها یعنی Sandy Bridge مقایسه کرده است. در نهایت می بینیم که پردازشگر Ivy Bridge با اختلافی قابل توجه نسل قبلی اینتل را شکست داده است. اما برای دیدن این مقایسه ها ادامه مطلب را از دست ندهید

این هارد دیسک اکسترنال جدید شرکت وسترن دیجیتال است که My Passport Studio نام دارد و با ظرفیت ۲ ترابایت وارد بازار می شود. این حافظه دارای یک پورت USB 2.0 است، اما نکته ای که آن را نسبت به بقیه مدل های بازار متفاوت کرده وجود دو پورت FireWire 800 است که به شما اجازه می دهد با سرعت زیادی اطلاعات خودتان را روی آن منتقل کنید.

علاوه بر آن امکاناتی مانند رمزنگاری سخت افزاری و یک نرم افزار دیگر برای محافظت از اطلاعات روی آن تعبیه شده که البته این امکانات را روی مدل های زیادی در بازار می بینیم. اما چرا دو پورت FireWire 800 روی آن قرار گرفته است؟ شما می توانید چند تا از این هارد دیسک ها بخرید و آنها را مانند زنجیر به هم متصل کنید. وقتی یکی را به کامپیوتر متصل می کنید همه آنها با هم در کامپیوتر شما دیده می شوند.

این هارد دیسک در واقع کاربران سیستم عامل مک را هدف گرفته اما کاربران ویندوز هم به خوبی می توانند از آن استفاده کنند. به شرطی که کامپیوتر مورد استفاده شان به پورت Firewire 800 برای انتقال اطلاعات مجهز باشد. در غیر این صورت، خرید این حافظه مزیتی نخواهد داشت.

این هارد دیسک قابل حمل با قیمت ۲۹۹ دلار وارد بازار می شود

شاید نام شرکت شرکت Tilera را به عنوان سازنده سی پی یو کمتر شنیده باشید. اما این شرکت روز دوشنبه پردازنده ۳۶ هسته ای خود را رونمایی کرد. پردازنده ای که به اعتقاد این شرکت می تواند در کارائی به ازای هر وات، پردازنده های مخصوص سرو x86 اینتل را به راحتی شکست دهد. شرکت تیلرا می گوید که Tile-GX36 برای سرورهایی طراحی شده که حجم عظیمی از تراکنش های اینترنت را برعهده دارند. این پردازنده هزینه های مصرف برق و خنک کننده را در دیتا سنترها به شکل چشم گیری کاهش می دهد و در عین حال با چالاکی تمام از عهده تراکنش های شبکه های اجتماعی، جستجو و استریم صدا و تصویر بر می آید.

قرار است چیپ Tile-GX36 با سرعت اولیه ۱.۲ گیگاهرتز و مصرف برق ۲۴وات عرضه گردد. این پردازنده می تواند در هر سیکل کلاک عملیات های بیشتری را انجام داده و همچنین برق کمتری نسبت به چیپ های سرور زنون اینتل که گرسنه انرژی هستند، مصرف کند. پردازنده های تیلرا ویژگی هایی همانند سی پی یو های معمولی داشته و می توانند به راحتی از پس سیستم عامل لینوکس و برنامه های یک سرور وب بر آیند.

از نظر سرعت عملکرد، این چیپ هسته های موازی کمتری دارد، اما سرعت آن بیشتر از تیلرا ۶۴ هسته ای است که چند سال قبل عرضه شده بود. یک سرور 2U با هشت چیپ ۳۶ هسته ای تنها ۴۰۰ وات برق مصرف می کند. باب دود، مدیر فروش تیلرا می گوید:«یک Gx36 با سرعت کلاک بسیار بیشتری از نمونه های قبلی این شرکت کار می کند. و می تواند با کش بسیار بالایی که در اختیار دارد، با هر هسته کار بیشتری انجام دهد و کارائی خالص بیشتری را در این چیپ ۳۶ هسته ای شاهد خواهید بود»

با توجه به معماری های متفاوت پردازنده های مختلف، مقایسه نظیر به نظیر آنها کاری مشکل و شاید ناممکن باشد. اما پردازنده های کم مصرفی همچون ARM و Tilera می توانند در تراکنش های کلود با سرعت بالا سودمند باشند، در حالی که چیپ های x86 حاکم بر بازار، ثابت کرده اند که از عهده اپلیکیشن های با منابع سنگین، همچون بانک های اطلاعاتی به خوبی بر می آیند.

تراکنش های اینترنت معمولا در دیتاسنترها پردازش و میزبانی می شوند، و جذابیت سرورهای کم مصرف برای کاهش هزینه نگه داری دیتا سنترها روز به روز افزایش می یابد. چیپ های تیلرا قبلا بر روی برخی سرورها آزمایش شده اند. البته هیولت پاکارد و انویدیا هم تا کنون برخی چیپ های سرور کم مصرف با معماری ARM را تولید کرده اند. ولی چه چیزی باعث اقبال تیلرا می شود؟

پردازنده های تیلرا هم اکنون به صورت 64 بیتی عرضه می شوند، در حالی که پردازنده های ARM تنها 32 بیتی هستند و طبق شنیده ها نسخه 64 بیتی آنها زودتر از ۲۰۱۴ روانه بازار نخواهد شد. با این حال، مک-کارون از مرکز تحقیقاتی مرکوری عقیده دارد که:«تیلرا نمی تواند که یک شبه جایگزین اینتل قدرتمند، در سرورها شود و چیپ هایش باید تا چند سال مراحل آزمون و اثبات خود را بگذرانند تا بتوانند سهم مناسبی از بازار سرورها را در دست بگیرند. برای شرکت های دارنده سرور مشکل است که به راحتی از قابلیت اعتماد بالا و آپ تایم بودن چیپ های x86 به راحتی دل کنده و برای استفاده از یک پردازنده جدید ریسک کنند.»

از آن گذشته، بحث سازگاری چیپ های x86 اینتل با تمامی برنامه ها و اپلیکیشن های لازم برای یک وب سرور، برگ برنده دیگری در دست این شرکت است. هرچند که تیلرا هم بیکار ننشسته و هم اکنون پردازنده ۳۶ هسته ای آنها بیش از ۲۰۰۰ بسته لینوکس را پشتیبانی می کند و برنامه های اصلی راه اندازی سرور، همچون وب سرور آپاچی، دیتابیس MySQL و نرم افزار مدیریت کش برای این پردازنده فراهم شده اند.

حال باید دید که گذر زمان چه سرنوشتی را برای این پردازنده کم مصرف قدرتمند در جدال با پردازنده های شکموی اینتل و رقیب قدری چون ARM، رقم خواهد زد‫.‬

احتمالا برای شما هم پیش آمده که هنگام خرید مواد غذایی یخ زده به این فکر کنید که: «آیا این از زمان تولید تا کنون فریز شده باقی مانده است؟ تا حالا چند بار یخ آن آب شده و دوباره یخ زده؟» یک فکر کاملا نگران کننده. علاوه بر تاثیر بر سلامت مواد غذایی، مشکلی است که فعلا راهی برای تشخیص آن نداریم. اما به نظر می رسد که روزنه های امیدی باز شده و این ابهام رو به پایان باشد.

شرکت Thinfilm در همکاری مشترکی با PST Sensor مشغول تولید حافظه های چاپی قابل بازنویسی هستند، که نتیجه آن شروع تولید اولین سیستم سنسور دمایی قابل پرینت برای مانیتور کردن مواد فاسد شدنی در غذا و دارو است. جنیفر ارنست نایب رئیس حوزه آمریکای شمالی تین فیلم می گوید:«این یک شیئ هوشمند است که همه چیزهای ضروری را در خود دارد.»

اولین نسل از سنسورهای تین فیلم قادر خواهند بود که اطلاعات مربوط به آیتم های مشخص از هر شیئ را درون خود ذخیره کنند. در این مورد به خصوص قرار است که سنسورها اطلاعات مربوط به تاریخچه دمایی شیئ را با درج زمان دقیق ثبت نموده، آنها را تجزیه و تحلیل کرده و نهایتا بر روی صفحه نمایش کم مصرفی قابل خواندن سازند. اطلاعات هم در هر جایی قابل دست یابی هستند. زیرا مانند برخی نمونه های قبلی قرار نیست که از سرویس کلود خاصی بازخوانی شوند و یا نیاز به ارتباط بیسیم داشته باشند.

البته در گذشته شاهد عرضه سنسورهایی بوده ایم که به محض شروع فساد در ماده غذایی تغییر رنگ دهند. اما این تکنولوژی اطلاعات را در خود ذخیره نمی کرد و درنتیجه تاریخچه محصولاتی را که فروخته می شوند مشخص نمی نمود. تکنولوژی جدید تین فیلم، ابزاری متشکل از چندین جزء است: سنسور دمایی، باتری، حافظه قابل دسترسی و یک بخش قابل خواندن تماسی یا صفحه نمایش. و البته ده سال تحقیق و توسعه پشتوانه تولید چنین سنسورهایی است. تمام مدار این سنسور قادر است تنها با مصرف 0‪.‬2 میکروآمپر، برای شش ماه یا بیشتر با یک باتری یک آمپری سه ولتی به کار ادامه دهد.

این مدارها ارزانند، قابلیت انعطاف دارند، و معمولا قابل بازیافت هستند. در حقیقت حافظه این سیستم از پلیمرهای فرو الکتریکی ساخته شده که کاملا قابل بازیافت هستند. موارد تولید ترانزیستور هم جنسی شبیه مدارهای سنسور CMOS دوربین های عکاسی دارند. در نتیجه هر سنسوری که از ابتدای کار در سال ۲۰۱۳ تولید می شود تنها ۳۰ سنت هزینه خواهد برد و مطمئنا این مبلغ در سالهای بعد کاهش خواهد یافت.

ارنست می گوید: «این کاملا شبیه یک برچسب خواهد بود، اما با قابلیت های بسیار فراوانتر. این یک لایه نازک از پلاستیک حاوی الکترود ها و حافظه ای است که بر روی آن چسبانده شده اند.» علاوه بر مواد غذایی فریز شده و فاسد شدنی از این سنسور می توان بر روی واکسن ها و داروهای تزریقی هم استفاده نمود تا از نگهداری آنها در شرایط دمای مناسب از زمان تولید تا مصرف در بیمارستان و درمانگاه ها اطمینان حاصل کرد. البته با گسترش این تکنولوژی می توان انتظار محصولات دیگری از قبیل سنسورهای سنجش رطوبت را هم داشت. تین فیلم نوعی اکوسیستم دیجیتال تولید کرده که امن، سالم، قابل بازیافت و ارزان است و می تواند کاربردهای بسیار متنوعی داشته باشد.